Thursday, June 25, 2020

கலைத்துறையில் கே. ஈஸ்வரலிங்கம்


ghlrhiyapy; fy;tp gapd;w fhyq;fspy; 1988Mk; Mz;L Kjy; gj;jphpiffspy; Mf;fq;fis ntspapl;L fiyj;Jiwapy; fhy; gjpj;j Nf. <];tuypq;fk;> ,yq;if thndhypapy; xypgug;gpahfpa ,irAk; fijAk;> ehisa re;jjp> Fd;wpd; Fuy; Nghd;w epfo;Tfspy; gq;Nfw;wJld; ftpijfs;> rpWfijfs; vOJtjpYk; jdJ Mw;wiy ntspg;gLj;jp te;jhh;. ,th; rpWfij Ehnyhd;Wk; ntspapl;Ls;shh;.





1990Mk; Mz;L Njrpa ,isQh; Nritfs; kd;wk; mfpy ,yq;if hPjpahf elj;jpa ehlf Nghl;bapy; ebj;J ghprpy;fSk; ngw;Ws;shh;.


1993Mk; Mz;L Njrpa ,isQh; Nritfs; kd;wk; mfpy ,yq;if hPjpahf elj;jpa mwptpg;ghsh; Nghl;bapy; Kjyhk; ,lj;ij ngw;whh;.


m]p]; gTz;Nlrd; elj;jpa ftpij vOJk; Nghl;bapy; ,uz;lhk; ,lj;ij ngw;w ,th;> nts;spg; gjf;fnkhd;iw RtPfhp;j;Jf; nfhz;lhh;.

1995Mk; Mz;L tp[a FkhuzJq;f Qhgfhh;j;j kd;wk; mfpy ,yq;if hPjpahf elj;jpa ehlfk; vOJk; Nghl;bapy; jdJ vOj;jhw;wiy ntspg;gLj;jp ,th; vOjpa ehlfk; ,uz;lhk; ,lj;ij ngw;Wf; nfhz;lJ.
Njrpa &gth`pdpapy; xspgug;ghfpa Af tpsf;Ft vd;w rpq;fs njhiyf;fhl;rpj; njhlhpYk; ,th; ebj;Js;shh;. Njrpa gj;jphpiffspYk; ,tuJ rpWfijfs;> ftpijfs;> fl;Liufs; gpuRukhfpAs;sd.


,th; mur mq;fPfhuk; ngw;w jkpo;> rpq;fs> Mq;fpy nkhopngah;g;ghsuhfTk; Nritahw;wp tUfpwhh;. nfhOk;G kUjhid lth; kz;lgj;jpy; muq;Nfw;wg;gl;l ft;thj;J fj;jp> xd;W vq;fs; [hjpNa> ghtf;fiu> jPh;g;G> ,Ul;by; NjlhjPq;fs;> nfhp xd; bNuf;lh; Mfpa Nkil ehlfq;fspYk; ,th; ebj;Js;shh;.


,yq;if jkpo; fiyQh; rq;fj;jpd; nghUshsuhfTk; ,th; fiyj;Jiwf;F mUk; gzpahw;wp tUfpwhh;. nyl;Rzd; rz;Kfehjd; lth; kz;lgj;jpy; NkilNaw;wpa Rje;jpu ehl;bd; mbikfs; vd;w ehlfj;jpd; %yk; nfhOk;gpNy gpugy;akhfj; njhlq;fpdhhu;.


jpdgjp. rpe;jhkzp gj;jphpifapd;;; gj;jphpifahsuhf jlk; gjpj;j ,th;> ,d;Wk; irtkQ;rhp> NgRk; glk;> rpdpkpdp vd gy gFjpfis gpuRhpj;J Clfj;Jiwapy; jdJ jpUehkj;ij epiyehl;b tUfpwhh;.


jkpoh; ew;gzp kd;wk; vd;w ngahpy; kd;wnkhd;iw ];jhgpj;J ,yq;ifapy; jkpo; jha;f;F tUlhe;jk; tpoh vLj;J jkpo; nkhopf;F ngUik Nrh;j;J te;jhh;. ,k;kd;wj;jpd; %yk; mwnewp ghlrhiyfs; NjhWk; mwnewp mwpT nehb Nghl;b> jpUf;Fws; kddg;Nghl;b Nghd;wtw;iw elj;jp te;jhh;.
 


Friday, June 19, 2020

எங்கிருந்தாலும் வாழ்க பாடல் அணிந்திருந்த ஆபரணமே சோகம்தான்


ஏ. எல். ராகவன்

ஒரு தலைமுறையைத்

தடவிப்போன மயிலிறகு.

எங்கிருந்தாலும் வாழ்க பாடல்

அணிந்திருந்த ஆபரணமே

அதன் சோகம்தான்;

அணிவித்தது அவர் குரல்தான்.

மனைவியார் எம்.என்.ராஜம்,

குடும்பத்தார், கலையுலகத்தார்

அனைவர்க்கும் ஆழ்ந்த இரங்கல்... என

பதிவிட்டுள்ளார் வைரமுத்து


"எங்கிருந்தாலும் வாழ்க" தந்தவன் ராகவன்

"புதையல்" படத்தில் சந்திரபாபுவுடன் இணைந்து "ஹலோ மை டியர் ராமி" என்ற பாடல் பாடினார்.. இதுதான் ஆண்குரலில் ராகவன் பாடிய முதல் பாட்டு..

அதன்பிறகு  அடுத்து வீட்டு பெண் படத்தில் பாடிய  "தக்கார் நிறைந்த சங்கமிது" என்ற தனி பாடல் பட்டிதொட்டி எங்கும் பரவியது.

"பார்த்தால் பசி தீரும்" படத்தில் "அன்று ஊமைப் பெண்ணல்லோ"
 
 "நெஞ்சில் ஓர் ஆலயம்" படத்தில் பாடிய "எங்கிருந்தாலும் வாழ்க", 
 
இருவர் உள்ளம் படத்தில் "புத்தி சிகாமணி பெத்த புள்ள", 
 
வேட்டைக்காரன் படத்தில் "சீட்டுக்கட்டு ராஜா",
 
 பூவா தலையா படத்தில் "போடச்சொன்னா போட்டுக்கறேன்" என்று பல தனித்துவம் மிக்க பாடல்களை பாடியவர். 
 
ஒருகட்டத்தில் இவர் படம் எடுக்கவும் ஆரம்பித்துவிட்டார்.. "கண்ணில் தெரியும் கதைகள்" என்ற படத்தை தயாரித்தார்.. ஆனால் அதிலும் ஒரு புதுமையை செய்தார்.. கேவி மகாதேவன், டிஆர் பாப்பா, இளையராஜா, ஜிகே. வெங்கடேஷ், சங்கர்-கணேஷ் என 5 மியூசிக் டைரக்டர்களை அந்த ஒரே படத்தில் இணைத்தார்..

ரம்மியமான, ரக ரகமான பாடல்களைத் தந்தவன் ராகவன்

பழம்பெரும் பின்னணி பாடகர் ஏ.எல்.ராகவன் மாரடைப்பு காரணமாக இன்று காலமானார்.

தமிழ் திரையுலகில் பழம்பெரும் பின்னணி பாடகராக இருந்தவர் ஏ.எல். ராகவன். சென்னை ராயப்பேட்டையில் வசித்து வந்த அவருக்கு இன்று காலை மாரடைப்பு ஏற்பட்டது. இதனால் அவரை உடனடியாக சென்னையில் உள்ள ராமசந்திரா மருத்துவமனைக்கு சிகிச்சைக்காக கொண்டு சென்றனர். எனினும், சிகிச்சை பலனின்றி இன்று காலை 7.30 மணியளவில் அவர் காலமானார். அவருக்கு வயது 87.
இவரது மனைவி நடிகை எம்.என். ராஜம். பல தசாப்தங்களாக பல்வேறு படங்களில் நடித்து புகழ் பெற்றவர். கடந்த 1947ம் ஆண்டு கிருஷ்ண விஜயம் மற்றும் சுதர்சனம் ஆகிய படங்களில் நடித்து தனது திரையுலக வாழ்க்கையை ஏ.எல். ராகவன் தொடங்கினார்.
அவர், சி.ஆர். சுப்புராமன், கே.வி. மகாதேவன், விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி, எஸ்.எம். சுப்பையா நாயுடு உள்ளிட்ட பல்வேறு இசையமைப்பாளர்களின் இசையிலும் பாடியுள்ளார். இது தவிர்த்து விஜயகுமாரி என்ற படத்தில் குமாரி கமலாவுக்காக சிறுமி குரலிலும் ஏ.எல். ராகவன் பாடியுள்ளார்.

Thursday, June 18, 2020

Sarojadevi

சரோஜாதேவியான ராதாதேவி

பி. சரோஜாதேவி (பிறப்பு 7 ஜனவரி 1938). அவர் ஒரு இந்திய நடிகை. அவர் தமிழ், கன்னடம், தெலுங்கு மற்றும் இந்தி திரைப்படங்களில் நடித்துள்ளா். அவர் அறுபதாண்டு காலமாக திரைப்படத் துறையில் உள்ளார்; 200 படங்களுக்கு மேல் நடித்துள்ளார். 

பெங்களூரைச் சேர்ந்த பொலிஸ் அதிகாரி பைரப்பாருத்ரம்மா ஆகியோரின் 4-வது மகளாக ராதாதேவி என்ற இயற்பெயருடன் பிறந்தாா். இவருக்கு சரஸ்வதிதேவிபாமாதேவிசீதாதேவிஎன்ற மூன்று அக்காவும் வசந்தாதேவி என்ற ஒரு தங்கையும் உள்ளனா். இவா் ராதாதேவி என்ற பெயரை திரை உலகிற்காக சரோஜாதேவி என்று பெயரை மாற்றி கொண்டு ஹொன்னப்ப பாகவதர் தயாரித்த 'மகாகவி காளிதாஸ்என்ற கன்னடப்படத்தில் (1955) கதாநாயகியாக அறிமுகமானார். முதல் படமே அவருக்கு வெற்றிப்படமாக அமைந்தது. அந்த படத்துக்கு தேசிய விருதும் கிடைத்தது. கன்னடப் படத்தில் கதாநாயகியாக அறிமுகமாகிப் புகழ்பெற்ற சரோஜாதேவிக்குதமிழ்நாட்டில் பெரிய புகழைத் தேடித்தந்த படம் எம்.ஜி.ஆரின் நாடோடி மன்னன் (1958).

Wednesday, June 17, 2020

இசை நிகழ்ச்சியொன்றில் அறிவிப்பாளராக ! அருகில் எழுத்தாளர் ஏ. எஸ் எம். நவாஸ்


அரச அங்கீகாரம் பெற்ற விருது - மனோ கணேசன் அமைச்சராக இருந்து ஆற்றிய அரும்பணி


මම හිතපු තැනට යමින් ඉන්නවා

- ‘සුනාමි’ චිත‍්‍රපටයේ රඟපෑමට ලැබීම මගේ සිහිනයක් සැබෑවීමක්...

 
 - මුල් කාලයේදී වගේ නොවෙයි. දැන් මම ඉස්සරහට ඇවිත් නේද කියලා හිතනවා. මට ඒක දැනෙනවා. ‘මචං’ චිත‍්‍රපටයේ රඟපාලා හොඳ ගාණක් ලැබෙන කොට, ‘සුනාමි’ චිත‍්‍රපටය වෙනුවෙනුත් ඒ වගේම ලැබෙන කොට මට හිතෙනවා මම හිතපු තැනට යමින් ඉන්නවා කියලා. නමුත් මම හැම තැනකදීම සල්ලි ගැන හිතන්නේ නැහැ. දිගටම රඟපානවා. ඒ වගේම මම තවමත් රඟපෑම ඉගෙන ගන්නවා. ප‍්‍රගුණ නොකර කිසිවක් හරියටම කරන්න බැහැ. මගේ ඇෙඟ් රඟපෑමට අදාළ ගොඩක් දේ තිබෙනවා. ඒවා එකින් එක එළියට ගත යුතුයි.
 
 ජීවිතය කරා පැමිණි අනේකවිධ දුක් කම්කටොළු ඉදිරියට යෑමට ශක්තියක් කර ගනිමින්, ඒවාට අභියෝග කරමින් ජීවිතය ජයගත් තවත් එක් අපූරු සොඳුරු මිනසකු ලෙස ඔහු හඳුන්වා දිය හැක. සිය නිසග කලා හැකියාවන් එළිදක්වමින් කලා ලොව දිගු ගමනක නියැළීමටද වාසනාවන්ත වූ හෙතෙම, දශක දෙකකට ආසන්න සිය කලා දිවියේ තවත් සන්ධිස්ථනයක් සනිටුහන් කරමින් මේ දිනවල තිරගත වන ‘සුනාමි’ චිත‍්‍රපටයේ ප‍්‍රබල චරිතයකට ජීවය මුසු කරයි. නමින් දර්ශන් ධර්මරාජ් නම් වූ මේ සම්මානනීය ප‍්‍රවීණ රංගනවේදියා සිය කලා දිවිය පිළිබඳ ‘දිවයින සිනමා කලා’ වෙත පැවසූ තොරතුරු මතු ගෙනහැර දක්වමු.
 
 තිරගතවීම ඇරඹූ ‘සුනාමි’ චිත‍්‍රපටය ඔබට විශේෂිත බව පැවසුවා. අපි මේ කතා බහ එතනින් ආරම්භ කළොත්....
 
 ‘සුනාමි’ අධ්‍යක්‍ෂණය කළේ අපේ රටේ සිටින දක්‍ෂ ප‍්‍රවීණතම කලා ශිල්පියකු වන සෝමරත්න දිසානායක මහතායි. ඔහුගේ නිර්මාණයකට රංගනයෙන් දායකවීමට ලැබීම මා සලකන්නේ මගේ තවත් සිහිනයක් සැබෑවීමක් ලෙසයි. ඇත්තටම කීවොත් ඔහු සිංහල සිනමාවේ නොමැකෙන සලකුණක්. භාරත දේශයට මනිරත්නම් කියන සිනමාවේදියා වටිනවා වගේම අපේ ශ‍්‍රී ලංකා දේශයට සෝමරත්නයන් වටිනා බවයි මගේ අදහස. මේ චිත‍්‍රපටය නිෂ්පාදනය කළ රේණුකා නෝනාවත් මෙතනදී අමතක කරන්න බැහැ. මේ සුසංයෝගය සිංහල සිනමාවට පහලවූ වටිනාම චරිත දෙකක් කියලා කිව යුතුමයි. ‘සෙල්වම්’ කියන්නේ ‘සුනාමි’ චිත‍්‍රපටයේ මා නිරූපිත චරිතය. සෙල්වම් ජීවිකාව කරගෙන ඉන්නේ කරවල වෙළෙඳාම. ඔය අතරතුරදී තමයි සෙල්වම්ගේ දුව සුනාමියට අහුවෙන්නේ. ඒක හරිම අනුවේදනීය සිද්ධියක්. කොහොමත් සුනාමිය පිළිබඳව අපට තිබෙන සැබෑ අත්දැකීමත් මට මේ චරිතය නිරූපණයේදී මැවී පෙනුනා. ඉතිං..... සෙල්වම් තාම දුව හොයනවා. ‘සුනාමි’ නරඹා මගේ චරිතය පිළිබඳව වැඩි යමක් කතා කරයි කියා සිතනවා.
 
 පුංචි කාලේ ඉඳලම තිබුණු රඟපෑමේ ‘පිස්සුව’ කොළඹට ඇවිත් අනේකවිධ දුක් කම්කටොළු මැද ජය ගන්නට ඔබ වාසනාවන්ත වුණා. අද ඒ පිළිබඳව කියන්නට තිබෙන්නේ මොනවාද?
 
 මගේ ගම රත්නපුර ප‍්‍රදේශයේ රක්වාන. ඒක හරි ලස්සන පිටිසර ගමක්. මම තමයි පවුලේ වැඩිමලා. අම්මා, තාත්තා, මල්ලී, නංගී, අපි හැමෝම සතුටින් හිටියා. පුංචි කාලේ ඉඳලම මට රඟපෑමේ ලොකු ආසාවක් තිබුණා. ඒක හරියට ‘පිස්සුවක්’ වගේ. ඊට පස්සෙ මම කොළඹ එනවා. ඒක දුෂ්කර වගේම වේදනාත්මක කාල පරිචයක්. නමුත් මම අරමුණ වෙනුවෙන් ගියා. ඔය අතරතුරදී තමයි සිඞ්නි චන්ද්‍රසේකර මහතා අධ්‍යක්‍ෂණය කළ ්-09 ටෙලි නාටකයේ මට රඟපෑමට අවස්ථාව ලැබෙන්නේ. මේක තමයි මම කැමරාව ඉදිරියේ සිටගත් මුල්ම අවස්ථාව.
 
 ඊට පසු ඔබ ටෙලි නිර්මාණ රැුසක රංග ගතවෙමින් වේගවත් ගමනක නියැළෙනවා.
 
 ඔව්. ‘?න’, ‘නතාල’, ‘සුධීරා’, ‘මොනර කඩදාසි’, ‘දේවි’ ඇතුළු ටෙලි නාට්‍ය 30 කට වැඩි සංඛ්‍යාවක මම රඟපානවා. ඊට පස්සෙ මට රඟපාන්න පුළුවන්. ඒකට දක්‍ෂයි කියලා හුඟක් අය කියනවා. මම හරි සතුටින් හිටියේ ඒ වගේ අවංක අදහස් දැනගන්න.
 
 තිරගතවීම ආරම්භ කළ ‘සුනාමි’ චිත‍්‍රපටය දක්වා සිනමාවේ ඔබ කළ රංගනයන් බොහෝ දෙනාගේ පැසසුමට ලක්වුණා. ඒ අතර ඔබ සම්මාන රැුසකුත් හිමිකර ගන්නවා.
 
 ඇත්ත ‘ප‍්‍රභාකරන්’, ‘ඉරහඳ යට’, ‘ගාමිණී’, ‘මාතා’, ‘ආලෝකෝ උදපාදී’, ‘ඉනියමන්’, ‘උලත් එකයි පිලත් එකයි’, ‘පෝරිසාදයා’, ‘සුපර්ණා’, ‘සුනාමි’ ඇතුළු චිත‍්‍රපට 20 කට වැඩි සංඛ්‍යාවක මම රඟපෑවා. සුනෙත් මාලිංග මහතාගේ ‘සිංහාවලෝකනය’ චිත‍්‍රපටයත් මගේ රංගනයට විශේෂිත වුණා. කලාවට කරපු සේවය වෙනුවෙන් මගේ ගම වන රක්වානෙන් සහ නොයෙකුත් සම්මාන උළෙලයන්ගෙන් හොඳම නළුවා ඇතුළු සම්මාන 11 ක් ලබන්නට මා වාසනාවන්ත වුණා.
 
 දමිළ කලා ශිල්පියකු වන ඔබට සිංහල සමාජය බොහෝ උපකාර කළ බව පැවසුවා...
 
 ඇත්තටම මගේ කලා ජීවිතයේ බලාපොරොත්තු ඉටුකර ගැනීමට මට ශක්තියක් වුණේ සිංහල ජාතිය කියලා කියන්නේ ලොකු ආඩම්බරයකින්. මම මුල් කාලයේ රඟපෑමට ආවාම සමහර දේවල් හරියට වැටහුණේ නැහැ. සමහරු ‘රඟපාන්න බැරි නම් ගෙදර පලයන්’ කියලා කිව්වා. එහෙම කියන්න ඇත්තේ මට ඒ අය කිව්ව සමහර දේවල් තේරුම් ගන්න බැරිවුණු නිසා වෙන්න ඇති. ඒත් මම කිසිදෙයක් ලේසියෙන් අතහරින පරාජිතයෙක් නෙවෙයි. මම මගේ රඟපෑමේ දක්‍ෂතා විශ්වාස කළා වගේම ඒ දක්‍ෂතා තේරුම්ගත් නිර්මාණවේදියෝත් සිටියා. අන්න ඒක තමයි මගේ වාසනාව වුණේ. හුඟක් අය මට ජාති බේදයෙන් තොරව උපකාර කළා. ඒ අතර සිංහල අය විශේෂිතයි. මට දෙබස් ටික හරියට කර ගන්න මුල් අවධියේ උපකාර කරපු සහාය අධ්‍යක්‍ෂ රන්ජන් ප‍්‍රසන්න මහතා මේ මොහොතේ සිහිපත් කිරීම හරිම වටිනවා. මගේ රංගනය ගැන හැමදාම මට අවංක ප‍්‍රතිචාර ලබාදෙන අයගෙන් සියයට අසූවක්ම සිංහල අය. ඒ දයාබර රසිකත්වය මට ඇස් - දෙක වගේ වටිනවා.
 
 මම පුළුවන් තරම් ඇසුරු කරන්නේ ඒ අයව. ඔවුන් මට ආදරෙයි. මම ඔවුන්ට අවංකයි.
 
 චිත‍්‍ර ශිල්පයට දක්‍ෂයකු වන ඔබ ඒ හරහා විශේෂිත වූ කෙනකුගේ ආදරය දිනා ගන්නවා.
 
 ඔව්. පාසලේදී මට හොඳට චිත‍්‍ර අදින්න පුළුවන්. මගේ චිත‍්‍රවලට සුභාෂිනි ආදරය කළා. කාලයක් යන කොට චිත‍්‍රවලට තිබුණු ආදරය මගේ පැත්තටත් හැරුණා. ඉතිං... ඊට පස්සෙ අපි ආදරය කළා. අද ඇය මගේ බිරිඳ. ඇය විiා ගුරුවරියක්. දැන් අපිට දුවක් ඉන්නවා. ඇය අභිනයා. එයා පාසල් යන දක්‍ෂ දරුවෙක්.
 
 අපේ සිනමාවේ ඔබ ගරු කරන ප‍්‍රවීණ ශිල්පීන් කවුරුන්දැයි මා විමසුවොත්...
 
 මට හැමෝම ගැන හොඳ ගරු කිරීමක් තියෙනවා. අපි හැමෝම ශ‍්‍රී ලාංකිකයෝ නේද කියලා සිතන එකත් මට ලොකු ගෞරවයක්. අපේ සිනමාවේ හොඳ ටැලන්ට් තියන ශිල්පීන් බොහොමයක් ඉන්නවා. ඒ අතර ජෝ අබේවික‍්‍රම, ගාමිණී ෆොන්සේකා වගේ මහත්වරුන් සුවිශේෂිතයි. මම හිතන්නේ හුඟක් දේවල් රංගනය හරහා පෙන්වන්න පුළුවන්. විශේෂයෙන්ම මුහුණින් එළිදැක්විය හැකි විශේෂිතම චරිතය හැටියට මා දැක්කෙ දෙනවක හාමිනේ මහත්මිය. ඇයට තිබෙන්නෙ පුදුම රංගන දක්‍ෂතාවක්. මම හිතන්නේ ඇය වැන්නියක් තවත් නැහැ කියලයි ජෝ අබේවික‍්‍රම මහතා සමඟ යම් අවස්ථාවක මට මධුවිතක් තොලගෑමේ අවස්ථාව උදාවුණා. ඔහු කියන්න බැරි තරම් සුන්දර මිනිසෙක්. රඟපෑම ගැන ඔහු සමඟ කළ කතාව මට විශ්වකෝෂයක දැනුම ලැබුණා වගේ වුණා.
 
 කලාකරුවකු ලෙස දැන් ඔබ ගෙවන ජීවිතය ගැන තෘප්තිමත්ද?
 
 ඒ ගැන සරලව කිව්වොත් උත්තරය ඔව්. හැබැයි දුක දිනා ගනිමින් පැමිණි ගමන මට කවදාවත් අමතක කරන්න බැරිවෙයි. මගේ ඇෙඟ් රංගන දක්‍ෂතා තිබුණා. ඒ නිසා තමයි ‘නළු සිහින’ දැක්කෙ. හැමවෙලාවේම මම පොසිටිව් හිතන්න පුරුදු වුණා. වඬේ කන්න ආසයි වගේම ඇඹුල්තියල් කන්නත් මම ආස වුණා. කොළඹ ඉන්නකොට වඬේ ඔතලා දුන්න පත්තර කෑල්ල තමයි මම හුඟක් වෙලාවට කාමරයට ගිහින් තනියම කියවන්න පටන් ගත්තේ. මම ඒකෙන් තනිවම සිංහල කියවීම ආරම්භ කළා. පසු කාලීනව එය ප‍්‍රගුණ කර ගත්තා. සිංහල සමාජය පිළිබඳව හරියට තේරුම් නොගත් නිසා අපි අවුරුදු තිහක් වෙන්වෙලා හිටියා. නමුත් එක්ව සිටීමේ රහස ආදරය කියල මම දැනගත්තේ සිංහල සමාජය සමඟ ළඟින් ඇසුරු කරන්නට අවස්ථාව ලැබූ නිසා. අපි අවුරුදු 100-150 ඉන්න මිනිස්සු නෙවෙයි. ඉන්නෙ බොහොම ටික කාලයයි. ඒ ටික කාලය සතුටින් ආදරයෙන් සිටීම තමයි මගේ අරමුණ. මම හිතන්නේ මගේ කොටස ගැන නෙවෙයි. අපේ කොටස ගැන. මේ පවතින කිසිවක් අපි අරගෙන යන්නෙ නැහැනේ. කවදාහරි ගෙන යන්නේ ආදරය විතරයි. මම උත්සාහ ගන්නේ මැරෙන්න කලින් මගේ රටේ නම ලෝකයට ගෙනයන්න. ඒ රට තමයි ශ‍්‍රී ලංකාව.

දර්ශන් ධර්මරාජ් කියන්නෙ දැන් හොඳ මිලක් තියෙන රංගන ශිල්පියෙක්....
 
 ඔව්, මුල් කාලයේදී වගේ නොවෙයි. දැන් මම ඉස්සරහට ඇවිත් නේද කියලා හිතනවා. මට ඒක දැනෙනවා. ‘මචං’ චිත‍්‍රපටයේ රඟපාලා හොඳ ගාණක් ලැබෙන කොට, ‘සුනාමි’ චිත‍්‍රපටය වෙනුවෙනුත් ඒ වගේම ලැබෙන කොට මට හිතෙනවා මම හිතපු තැනට යමින් ඉන්නවා කියලා. නමුත් මම හැම තැනකදීම සල්ලි ගැන හිතන්නේ නැහැ. දිගටම රඟපානවා. ඒ වගේම මම තවමත් රඟපෑම ඉගෙන ගන්නවා. ප‍්‍රගුණ නොකර කිසිවක් හරියටම කරන්න බැහැ. මගේ ඇෙඟ් රඟපෑමට අදාළ ගොඩක් දේ තිබෙනවා. ඒවා එකින් එක එළියට ගත යුතුයි. මම වැඩ පටන්ගන්නේ පාන්දර 3.10 ට අවදි වෙලා. ඒක තමයි ‘රත්තරං කුඩු’ වැටෙන වේලාව. මම කියන්නේ මොකක්ද කියලා ඒ ගැන දන්න හුඟක් අය දන්නවා. මට එදා රඟපාන්න බැරිනම් එළියට යන්න කිව්වා. දුක හිතුනා. නමුත් මම ගියේ නැහැ. මම සාමාන්‍ය පෙළ විභාගයට චිත‍්‍ර, සිංහල දෙකම කළා. සිංහල ෆේල් වුණා. නමුත් මම ඉන්නෙ සිංහල රටේ. ඉතිං.. මට සිංහල බැරිනම් වැඩක් තියෙනවද. ඒකයි මම කියන්නේ වුවමනාවක් තියෙනවා නම් කරන්න බැරි කිසිවක් නැහැ කියලා. මට සාමාන්‍යයෙන් ඉංග‍්‍රීසි මැනේජ් කරගත හැකියි. විශ්වාස කරන්න ඒක ඉගෙන ගත්තේ සී. ඞී. වලින්.
 
 මේ දිනවල සිදුකරන ඔබේ දායකත්වයන් පිළිබඳව පැවසුවොත්...
 
 රංගනය පැත්තෙන් ටෙලි නාට්‍ය දෙකක සහ චිත‍්‍රපට දෙකක රූපගත කිරීම් සමඟ ඉන්නවා. මා රඟපෑ කලා නිර්මාණ කිහිපයක් විකාශයට නියමිතව තිබෙනවා. අද අපි පුළුවන් තරම් අපේ රටට ඔක්සිජන් ලබාදිය යුතුයි. මමත් ඒ වෙනුවෙන් ගස් සිටවනවා. සිංහරාජ වනාන්තරය අසබඩ ඒ වෙනුවෙන් ව්‍යාපෘතියක් ආරම්භ කරලා තියෙනවා. හුඟක් යාළුවෝ ඒ වෙනුවෙන් එකතුවෙලා ඉන්නවා. සුජීව තත්සර ප‍්‍රවීණයා හා නවකයා බිංදුවෙන් පටන්ගත් රංගන ජීවිතයට බොහෝ කාලයක් තිස්සේ මාර කට්ටක් කාගෙන එකතු කරගත් අත්දැකීම් සම්භාරයකින් පන්නරය ලබා තම කුසලතාවන් ඔප් නංවාගත් ප‍්‍රවීණ ශිල්පීන් ස්වල්ප දෙනෙකු අපේ ක්ෂේත‍්‍රයේ තවමත් සිටින බව පවසන්නට හැකිවීම සංතෝෂයට කාරණයකි. මෙකී පරිණත ශිල්පීන් බොහොමයක් දෙනා වෙලාවට වැඩ කරන, විනයගරුක, නිහතමානී හා ඔළුව උදුම්මවා නොගත් එසේම ඉතා ඉහළ රංගන ප‍්‍රතිභාවක් පළ කරන වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම විශිෂ්ට රංගන ශිල්පීන් බව ඔවුනට ගෞරව පිණිස සඳහන් කළ යුතුය. මේ කිවූ පරිණතයන් අතරින් විශිෂ්ටතමයා වන්නේ කලකට පෙර අප අතරින් වියෝ වූ ජෝ අබේවික‍්‍රමයන් බව සියලූ දෙනා අවිවාදයෙන් පිළිගන්නා කාරණාවකි. තම සහජ වාසනා ගුණයෙන් ලැබූ රංගන ප‍්‍රතිභාව, කිසිදු රංගන පාඨමාලාවක් නොහදාරා හා සතතාභ්‍යාසයෙන් හා ස්වොත්සාහයෙන් දියුණු කොටගෙන ජාත්‍යන්තර සම්මාන දක්වා ඔහු ගිය ගමන අතිශයින් විශිෂ්ටය.
 
 ඉහත කී කාරණය අද ක්ෂේත‍්‍රයේ සිටිනා නව පරපුර විෂයයෙහි මෙසේම ආදේශ කළහොත් කීමට ඇති තත්ත්වය නම් ඉතාම කනගාටුදායක බැව් නොකියා නොහැක්කේය. පෙර කාලයේ මෙන් නොව අද කාලයේ ක්ෂේත‍්‍රයට අවතීර්ණ වන්නට ඇති අවස්ථා සුලභ බැවින් එක රැුයින් ක්ෂේත‍්‍රයට කඩා පාත්වෙනා, රඟපෑම හැර අනෙකුත් සියල්ලෙහිම නිපුනතා දක්වන සමහර නවකයින් පිරිසක් මුළු කලා ක්ෂේත‍්‍රයම අපකීර්තියට පත්කරමින් සිටිනා බවට උදාහරණ බොහෝය. එසේම රඟපාන්නට තබා හරිහැටි දෙබසක් පවා කියා ගන්නට නොහැකි, දෙබස් පාඩම් දෙන ආකාරයේ නළු නිළියන් හතු පිපෙනා සේ එළිදකිනා ටෙලි නාට්‍ය නමින් එන විසූක දස්සන නැරඹීමේදී දැකගත හැක්කේය. එමතුද නොව දර්ශනතල වලදී උඩඟුවෙන් හැසිරෙමින්ද, නිෂ්පාදන අංශයට වදයක් වෙමින්ද, තමන් මාර රංගන ශිල්පීන් ලෙස සිතා කටයුතු කරනා එවැනි නළු නිළියන් ක්ෂේත‍්‍රය පුරා පැතිරෙමින් පවත්නා බැව් පෙනෙන්නට තිබෙන කාරණයකි. මෙවැනි හැසිරීම් නිසා මේ පුද්ගලයින් කිච වූ අවස්ථා බොහෝ වුවද ඒවායින් පාඩම් උගෙන හැදෙන්නට ඉටාගන්නා බවක් නම් දක්නට නොහැක්කේය. මේ එවන් එක් සිදුවීමකි.
 
 දැනට ටික කලකට පෙර ගාල්ල ප‍්‍රදේශයේ එක්තරා චිත‍්‍රපටයක රූපගත කිරීම් කටයුතු සිදුවෙමින් තිබුණි. විදෙස් සම්මානලාභී තරුණ නිර්මාණකරුවකු අධ්‍යක්ෂණය කළ මේ චිත‍්‍රපටයේ ප‍්‍රවීණ රංගධර ජෝ අබේවික‍්‍රමයන් විසින් ද චරිතයක් නිරූපණය කරන ලද්දේය. දින  ගණනාවක් වූ රූගත කිරීම් සැලැස්මේ අවසානය එළැඹෙමින් තිබිණි. මේ අවසාන දිනයට පෙර දිනයයි. හෙට රූගත කිරීමට සැලසුම් කොට තිබුණේ එක් දර්ශනයක් පමණක් වන අතර එයින් පසු චිත‍්‍රපටයේ සියලූ දර්ශන රූගත කොට අවසන් වන බැවින් ආපසු කොළඹ බලා පිටත්වීම චිත‍්‍රපට කණ්ඩායමේ බලාපොරොත්තුවයි. අධ්‍යක්ෂවරයාට අවශ්‍යව තිබුණේ එම දර්ශනය හිරු නැගෙන්නට පෙර ස්වභාවික අලූයම ආලෝකයෙන් රූපගත කරන්නටය. විනාඩි අටක් පමණ ධාවන කාලයකින් යුතු එකී දර්ශනය එක දිගටම අඛණ්ඩව රූපගත කිරීමට නොහොත් සිනමා භාෂාවෙන් කියතොත් එක ෂොට් එකෙන්ම රූගත කිරීම අධ්‍යක්ෂවරයාගේ අභිලාෂය විය. එම අලූයම ආලෝකය පවතින්නේ කෙටි වේලාවක් බැවින්ද දීර්ඝ ධාවන කාලයක දර්ශනයක් නිසා ද කිහිපවරක් රූපගත කිරීමට නොහැකි බැවින් මෙය ”වන් ටේක්” රූගත කිරීමක් බව සියල්ලන්ටම අවධාරණය කරන ලදී. මේ දර්ශනයට පෙනී සිටියේ ජෝ අබේවික‍්‍රමයන් හා නවක නළුවෙකි. නිවසක ආලින්දයේ වාඩි වී සිට එළියට බසින රංගන ශිල්පීන් දෙදෙනා කතා බහ කරමින් මිදුල හරහා පැමිණ කඩුල්ලෙන් පැන පටු පාරක් දිගේ ගමන් කොට වෙරළ ආසන්නයට විත් ගල්පර කිහිපයක් තරණය කොට රැුල්ල නැගෙනා වෙරළ තීරයට පැමිණ නැවතීම මේ දර්ශනය විය. මේ කාලය තුළ දෙබස් ගණනාවක් ද දෙදෙනා අතර හුවමාරු වන්නේය.
 
 තරමක් බැ?රුම් හා වන් ටේක් දර්ශනයක් බැවින් පුහුණුවීම් කිහිපයක් කළ යුතු බව හා හෙට අලූයම එයට වේලාවක් නොලැබෙන බව වටහාගත් ජෝ මහත්තයා තමන් හා රඟපාන්නට නියමිත නවක නළුවාට කතා කොට, ”ළමයො, හෙට පාන්දර සීන් එක දැන් ටිකක් රිහසල් කරමුද, ඒ පාත් එකේ ගිහින්ම බලමු, ඩයලොග් ටයිමින් හදාගන්නත් එපෑ’යි යෝජනා කළේය. තමන් කෙතරම් ප‍්‍රවීණ අත්දැකීම් බහුල නළුවකු වුවත් සාර්ථක රංගනයකට පෙර පුහුණුව කෙතරම් වැදගත්දැයි ඔහු දැන සිටියේය. එහෙත් එය එතරම් ගණනකට නොගත් නවක නළුවා, ”රිහසල් කරන්න ඕනෙ නෑ අන්කල්, දෙබස් ටික බලාගත්ත නම් ඇති. මම ?ට දෙබස් ටික බලාගන්නවා, ඒ ඇති. සිම්පල් වැඩක්නේ’යි පැවසීය. (ජෝ අබේවික‍්‍රම නම් මේ වයෝවෘද්ධ ප‍්‍රවීණයාට සමකාලීනයන් හැර අනෙක් හැමෝම ඇමතුවේ ”ජෝ මහත්තයා” යැයි ගෞරවයෙන් හා ආදරයෙනි. ඔහු එම ඇමතීම ලබන්නට සෑම අතින්ම සුදුස්සෙක් විය. එහෙත් එම නවක නළුවාට එය අදාළ නොවූ සේය.* එයට කිසිවක් නොකී ජෝ මහත්තයා රූපගත කෙරෙනා මාර්ගයේ කිහිප වතාවක් ගමන් කරමින්ද, තමන්ගේ පමණක් නොව අනෙකාගේද දෙබස් කියමින්ද, අවසාන දෙබස වෙරළ තීරයට පැමිණ කියනු පිණිස අනෙක් දෙබස් කිවයුතු කාල අන්තරය සිතින් ගණනය කරගනිමින් එයට අදාළව එම දෙබස් කිවයුතු ස්ථාන සිතේ ධාරණය කරගනිමින් ද පුහුණුවීම් කිහිපයක් තනිවම අවසන් කළේ කෙතරම් ප‍්‍රවීණ නළුවකුට වුවද පුහුණුවීම් කෙතරම් වැදගත්දැයි දන්නා බැවිනි.
 
 පසුවදා මහපාන්දර අවදි වූ නිෂ්පාදන කණ්ඩායම හා රංගන ශිල්පීන් වේෂ නිරූපණ කටයුතු ආදී සියල්ල අවසන් කොට රූගත කිරීමේ කටයුතු සඳහා සූදානම් වූහ. අද කාලයේ මෙන් ඩිජිටල් කැමරා භාවිතා නොවූ එසමයේ, ධාවන කාලය දීර්ඝ හෙයින් දළසේයා පටල කෑන් දෙකක් එකකට ඔතා කැමරා මැගසිනයට ඇතුල් කොට සූදානම් කොටගත් කැමරා කණ්ඩායම රූගත කිරීමට සූදානම් වූහ. එය හස්තගත නොහොත් ත‍්‍රිපාදයෙන් ගලවා කැමරාව අතේ තබාගෙන හසුරුවමින් කළ යුතු රූගත කිරීමක් විය. රංගන ශිල්පීන් දෙදෙනා කතා කරමින් ඉදිරියට එන දර්ශනය කැමරා අධ්‍යක්ෂවරයා කැමරාව උරහිස මත තබාගෙන පසුපසට ගමන් කරමින් රූගත කළ යුතු විය. සියල්ල සූදානම් වූ පසු අධ්‍යක්ෂවරයාගේ ”ඇක්ෂන්” විධානයට අනුව ආලින්දයේ හිඳගෙන සිටි පුටුවෙන් නැගී සිටි ජෝ මහත්තයා සහාය නළුවා දෙසට හැරී, ”පුතා හෙට මොකක්ද කරන්න හිතාගෙන ඉන්නෙ?’යි පළමු දෙබස කීවේය. දර්ශනය අනුව සහාය නළුවා නැගී සිට, ”පොලිසියේ පැමිණිල්ලක් දාන්නයි තාත්තේ මං හිතාගෙන ඉන්නේ’යි පැවසිය යුතු අතර ඊට පිළිතුරු ලෙස, ”ඒකට හදිස්සි වෙන්න එපා’යි ජෝ මහත්තයා පැවසිය යුතුය. එහෙත් නැගී සිටි නවක සහාය නළුවා පිළිතුරු දීමට අසාමාන්‍ය ලෙස ප‍්‍රමාදව අසරණ ලෙස වටපිට බලනු පෙනුනෙන් ඔහුට දෙබස් අමතකව ඇති බව ක්ෂණිකව වටහාගත් ජෝ මහත්තයා, ”ඔයා හිතාගෙන ඉන්නේ පොලිසියට ගිහිල්ලා පැමිණිල්ලක් දාන්න නම් ඒකට හදිස්සි වෙන්න එපා’යි අවස්ථාවට උචිත ලෙස සහාය නළුවාගේ දෙබසත් සමඟ එක්කොට තම දෙබස පැවසීය. මෙසේ ආරම්භ වූ දර්ශනය අවසන් වනතුරුම නවක නළුවා එකම දෙබසක්වත් නොකී අතර ජෝ මහත්තයා ඔහුගේ දෙබස් ද කියමින් දර්ශනය නිමා කළේය. නවක නළුවා කළේ ජෝ මහත්තයාට හූමිටි දෙමින් ඇවිද ඒම පමණය. ජෝ මහත්තයා එම රංගනය කෙතෙක් සාර්ථකව කළේ ද යත් සම්මානලාභී තරුණ අධ්‍යක්ෂවරයා ” ඕ.කේ.” විධානය දෙමින් රූගත කිරීම අනුමත කළේය. එහෙත්, තමා අතින් බරපතල වරදක් වූ බවත්, තමන්ට වඩා අත්දැකීම් බහුල ප‍්‍රවීණයන්ගේ අදහස් ගණන් නොගත් නිසා මේ වරද සිදු වූ බවත්, තමාගේ වෘත්තිය වූ රංගනය පිළිබඳව ඔවුනගෙන් තමාට බොහෝ දේ උගෙනීමට ඇති බවත් මේ නවක නළුවා වටහාගත් බවක් නම් පෙනෙන්නට තිබුණේ නැත.

Darshan Dharmaraj


Darshan Dharmaraj is an actor in Sri Lankan cinema. He made his first television appearance through the Sidney Chandrasekara's teledrama A9. He was awarded Best Actor Awards at several Film festivals in Sri Lanka for his portrayal as ex-LTTE cadre in Asoka Handagama's movie Ini Avan.

M.G.R



MGR whose full name was Marudur Gopalan Ramachandran had a Sri Lankan connection! He was born in Sri Lanka! Though MGR was an actor of Malayalee ethnicity who made a name for himself in Tamil Nadu, he was born in Hantane, Kandy. His father, a native of present day Kerala state in India, was at that time teaching in an estate school in Kandy. MGR, the youngest child, was born at home in Hantane on 17 January 1917. He grew up in Kandy till he was two. In 1919 the family returned to India.

It is indeed remarkable that MGR born in Kandy to Malayalee parents later made a name for himself as an actor in Tamil films and followed it up by becoming the Chief Minister of Tamil Nadu state. MGR who started acting in minor roles from 1936 got his major break as lead actor in 1947. Thereafter for 30 years till 1977 he was the uncrowned king of Tamil cinema as the biggest box office attraction of them all. He also took to politics and was first elected as a member of the Legislative assembly in 1967. MGR became Chief Minister of Tamil Nadu state in 1977 and remained undefeated till his death in 1987. 

MGR of Pettah


Amidst the hustle and bustle of Pettah, is a colourful personality who is popular in the area. Named Manikkam, he is perhaps the most ardent fan of popular South Indian film actor M.G. Ramachandran, more famously known as MGR.

Recently, we chronicled the life and times of Manikkam, now known to everyone as the ‘MGR of Pettah’.

A porter by day, Manikkam’s love for dressing up as popular South Indian movie star M.G. Ramachandran has brought him many fans on the crowded streets of Pettah. So the moment we came to know of Manikkam’s existence, we realised that we wanted to tell his story. 


More importantly, we wanted to showcase the multiple sides of Manikkam’s story, instead of simply framing him as a novelty. After all, it is this approach to deeper storytelling that has made us unique. 

Tamil lyricist, poet and novelist Kannadasan


Tamil lyricist, poet and novelist Kannadasan etched his place in the history of Tamil Nadu with the prolific work he did in his over four-decade career.

Besides several honours to his name, including a Sahitya Akademi award, Kannadasan also dabbled in politics.

Born as Muttaiah on 24 June 1927, in Sirukoodalpatti village of Tamil Nadu’s Sivaganga district, Kannadasan was the eighth child in his family.

As part of the Chettinad region’s established practice of giving away one’s children to a childless couple, Muttaiah was given to Palaniappa Chettiar and Sigappi Aachi. The foster parents renamed him Narayanan.
Although he had to drop out of school in the eighth grade, Narayanan was always inclined towards reading and writing. His dream was to publish stories in widely distributed magazines. At the age of 16, he left for Chennai chasing that dream.
In 1949, Kannadasan started out as a lyricist with the film Kanniyin Kaadhali. He never looked back, and eventually wrote more than 5,000 songs and 4,000 poems, apart from several essays and novels.
The song ‘Mayakama Thayakama’ from Sumaithaangi (1962), one of his big hits, was illustrative of the philosophical kind of writing he believed in.
After decades of success, Kannadasan stopped writing songs himself and got his assistants to pen the lyrics as he dictated them. Prominent directors, like S.P. Muthuraman, Panchu Arunachalam, among others, worked as his assistants early in their careers.

Kadawunu Poronduwa’ (Broken Promise)

History was made 73 years ago when the film ‘Kadawunu Poronduwa’ (Broken Promise) premiered at the Kingsley Theatre in Colombo on 21 January 1947. The Chief Guest was D.S. Senanayake, Minister of Agriculture and Lands under the State Council system of governance during the penultimate stages of British rule.  Senanayake went on to become the first Prime Minister of independent Ceylon as Sri Lanka was known then, within a year of this premiere.


The presence of Senanayake, who was also then the leader of the House, at the first screening of a film denoted the importance of the event. ‘Kadawunu Poronduwa’ was no ordinary film. It was the first-ever Sinhala “talkie” meaning a film where the characters on screen spoke and sang in the Sinhala language. Until then films shown in the island were in languages like English, Hindi, Urdu, Tamil or Telugu but not in Sinhala. Thus the screening of ‘Broken Promise’ was indeed of historic importance and was duly acknowledged so by the country’s most senior Minister and future Prime Minister being present as Chief Guest at the first screening.


The film was produced by Sundaram Madhuranayagam generally known as S.M. Nayagam on behalf of Chitrakala Movietone Ltd. S.M. Nayagam, who originally hailed from Madurai District – in what was known as the Madras presidency during British rule – was an industrialist manufacturing soaps and perfumes. He had factories in India and Sri Lanka.

Nayagam set up a company to produce films and also established a film studio for that purpose. The production company named Sri Murugan Navakala Ltd. had an office in Madurai town. The studio named Chitrakala Movietone was located at Thrupparankundram, about six miles away from Madurai. Incidently Thirupparankundram is famous for a Murugan temple. It is regarded as one of the ‘Arupadai Veedugal’ or six abodes of Lord Muruga. Nayagam’s studio was about one mile away from the temple. ‘Kadawunu Poronduwa’ was filmed entirely at the Chitrakala Movietone studio in Thirupparankundram- Madurai.
The evolution and growth of cinema had seen frozen images becoming soundless moving images and then having sound added. Initially films with moving images were called silent films. Western nations particularly the USA focused more on the moving images. Thus films were generally called movies in those countries. In the Asian region particularly South Asia, the emphasis was more on sound, songs and conversation. Thus films with sound tracks were referred to as talkies. It is within this context that ‘Kadawunu Poronduwa’ was welcomed and hailed as the first Sinhala talkie. The message issued by the movie producers at the first screening highlighted this aspect effectively. “It is with pride and pleasure, Chitrakala presents to the four million Sinhalese of Ceylon, a picture in their own language for the first time.”